Evanescence 013 Tilburg

Eindelijk was het dan zover. 05-06-12 aangebroken.
Na het werk meteen naar huis om me voor te bereiden en om te kleden.
Rond 15.30 kwamen we aan bij 013. Er stonden schijnbaar al mensen vanaf 6.30!
Het wachten was begonnen. Ondertussen maar veel muziek in mijn hoofd afspelen (want ik was mijn Ipod vergeten), met mensen praten en veel rondkijken!
Rond etenstijd even snel naar de McDonalds wandelen op mijn nieuwe nog niet ingelopen leren boots. Niet zo slim. Toen ik terug kwam en mijn moeder en ik lekker gegeten hadden, kwam ik erachter dat ik flinke blaren had. Goed, dan ging mam maar blarenplijsters kopen. Plotseling kwam de rij in beweging en stond iedereen inees op! Mam bellen! Snel de plijsters opgedaan en weer wachten. Eindelijk gingen dan de deuren open. Zo snel mogelijk achter de menigte aanrennen en kaartjes laten scannen. Staat er iemand voor je die zijn kaartje niet gescand krijgt! Help! Oké, eindelijk binnen. Met een sprint goed genoeg voor een gouden plak op de olympische spelen de trappen op en af en daar stond ik dan. Derde rij, RECHT VOOR DE MICROFOON. De spanning was al om te snijden en iemand probeerde heel sneaky mijn plekje in te pikken maar dapper bleef ik staan. Deze plek geef ik niet op! Na het voorprogramma (de naam heb ik niet gehoord, was wel goed) nog even wachten en OH MIJN GOD DAAR STAAT TERRY aan de zijkant met een gitaar. Ieder moment kon het gaan beginnen.

Plotseling gaan de lichten uit en een oorverdovend geschreeuw vult de gehele zaal terwijl het intro van What you want start. Ik schreeuwde de longen uit mijn lijf en zong ieder woord keihard mee. De jongens waren geweldig maar mijn ogen waren vooral gericht op mijn idool, mijn grote voorbeeld, Amy Lee. Wauw! Zo dichtbij! Ze zag er prachtig uit en mijn hemel ze zong de sterren van de hemel! Ik heb zo ontzettend genoten, het leek allemaal maar tien minuten te duren. Amy bedankte het publiek vele malen voor onze super enthousiaste reacties! Ze had het duidelijk naar haar zin! Ik ging helemaal uit mijn plaat en werd helemaal gek toen het allerlaatste nummer van de toegift startte. WHISPER! Wauw, wauw, wauw! Net als de rest van het hele concert!

Helaas moest er ook een einde aan komen.
Toen de jongens hun plectrums het publiek ingooiden had ik er op 10 centimeter na een van Tim te pakken! Helaas was hij te ver weg en ik wilde het meisje voor mij niet verminken dus heb ik hem laten gaan. Viel ie op de grond! Achter het hek! Uiteindelijk kwam er iemand van de technici (denk ik) hem oprapen gaf hem aan iemand anders. Geluk hebben! Zo snel mogelijk naar buiten nu.

Ik had mijn moeder niet eens meer gezien, ik moest naar buiten! Dan toch maar even op haar wachten want anders was de paniek ontzettend groot geworden. Uiteindelijk samen naar de artiesteningang gelopen (lees gestrompeld) Er stond een nette rij zenuwachtige fans te wachten tot het moment dat de band naar buiten zou komen. Ik had al zo'n gevoel deze dag, maar zou het dan echt zo zijn dat ik ze zou gaan ontmoeten?! Ik hield het niet meer. Uiteindelijk ging de poort open en hoorde ik mensen gillen. En daar was ze. Amy Lee was naar buiten gekomen voor de fans! Helaas mochten we geen foto's maken maar ze ging iedereen af voor een handtekening en een knuffel. Ik werd helemaal gek en stond te trillen op mijn benen. Nog een paar en dan was ze bij mij, wat moest ik zeggen?! Ik stond dood te gaan van de spanning toen Amy mijn ticket signeerde. Het volgende gesprek volgde:

Ik: "You absolutely killed it tonight!"
Amy: "That's beautiful!" (Amy..vond...mijn jurk...mooi...omg..*-*) "Ahw thank you!"
Ik: "You know I send the video where the little kids sang Bring me to life?"
Amy: Oh hahahahaha!!"
Ik: "That was me!"
Amy: "That was AWESOME!"
Ik: "I screamed everybody awake at 5 in the morning xD" *The magical moment of the most perfect but way too short hug ever!*
Amy: "Ahw that's awesome!"
Ik: "Thank you!"
Amy: "So nice to meet you!"

Wauw..... Ik dacht dat ik ter plekke de grond zou gaan knuffelen *-*
Gelukkig kon mijn moeder me goed vasthouden en bleef ik nog net staan. Ik besefte helemaal niet meer wat er gebeurde. Er kwam zelfs iemand van de security kijken of alles wel goed met me ging is me later verteld. Maar OH MIJN GOD! Amy is echt geweldig! Zo ontzettend lief! En omdat ik (met een klein beetje hulp van mijn laarzen) 1.80 m was, voelde ik me echt een reus tegenover haar, en wauw haar haar is écht zo zacht als het er uit ziet! ♥_♥ Ik kon het gewoon allemaal niet bevatten en toen ik de rij voorbij liep en een andere fan tegen kwam met wie ik al had gemaild naar aanleiding van het concert 18-11-11 Düsseldorf had ik haar niet eens herkend en ik heb geen idee wat ik heb staan bazelen, maar dat was dus een kleine fanmeeting! =D
Terry, Tim, Troy en Will heb ik helaas niet meer gezien, maar het concert was gewoonweg PERFECT.

Foto's en video's komen op youtube te staan!

Echt, de avond van mijn leven gehad, dit zal ik nooit vergeten. Vanaf mijn tiende diehard fan en dan na al die jaren mag je de vrouw ontmoeten naar wie je zo ontzettend opkijkt, die je zonder dat ze het zelf wist, zoveel geholpen heeft. Onbeschrijfbaar.

Heel leuk geschreven!
Tranen in mn ogen, omdat ik nu pas begin te beseffen dat ik ze eindelijk live gezien heb. Ik baal er zo ontzettend van dat ik niet naar de artieste ingang ben gegaan

Maar ik ben heel blij voor jou! Ik heb het filmpje ook gezien, echt ontzettend leuk!!

Thanks! Ongelooflijk gewoon! Oh en toen ze zei: That's beautiful" had ze het over mijn jurk!!! ik heb gewoon een compliment gekregen van Amy Lee !!!!!!

Jaaaa, echt heel leuk!